بازی وبلاگی

رضوان جون مامان رادین عزیزم منو به یه بازی دعوت کرده که به نظرم جالب اومد. باید تو سه تا دلیل بگم چرا وبلاگم رو دوست دارم و بعد 3 تا از دوستای عزیزم رو به بازی دعوت کنم ولی من دلم نمیاد از بین این همه دوست خوبی که اینجا پیدا کردم فقط 3 نفر رو اسم ببرم. دلم میخواد همه تو این بازی شرکت کنن. واسه همین من از طراح بازی همینجا صمیمانه و خالصانه معذرت خواهی میکنم و این قانون آخر رو عوض میکنم و همه دوستام رو به این بازی دعوت میکنم.

این خونه مجازی رو دوست دارم چون :

لحظه لحظه بودن با یسنام رو تو دل خودش نگه میداره . چون با یه کلیک همه این سه سال با هم بودنمون رو جلوی چشمام میاره

این خونه مجازی رو دوست دارم چون:

وقتی که یسنا بزرگ شد میفهمه که مامانش در کنارش بزرگ شده و از همدیگه خیلی چیزا رو یاد گرفتن

این خونه مجازی رو دوست دارم چون:

تک تک کسایی که به این خونه سر میزنن و چراغ این خونه رو با نگاههای پر مهرشون روشن نگه میدارن،وقتی که دلتنگی، وقتی که خوشحالی، وقتی ناراحتی، وقتی مشکلی داری خیلی خالصانه کنارتن و تنهات نمیذارن و دلگرمت میکنن به ادامه راه...

دوستای من همگی به این بازی دعوتید@};-